به سال 1321 در تهران متولد شد و از سن دوازده سالگی بنا به تشویق و توصیه پدر موسیقی آغاز نمود و در هنرستان عالی موسیقی ثبت نام كرد . او در طی یك سالی كه در این مدرسه تحصیل می كرد ، چون در آن جا موسیقی كلاسیك تدریس می شد ، چندان موفقیتی به دست نمی آورد و مردود می گردد و بدون این كه به استعداد نهان فرزند اعتقاد و توجه زیادی داشت به وسیله یكی از دوستانش علیمحمد خادم میثاق به هنرستان موسیقی ملی ایران راهنمایی و با سفارش او در این هنرستان ثبت نام می كند .
رئیس هنرستان شادروان روح الله خالقی از وی شخصا می گیرد كه اگر نتواند در مدت یك سال موفقیتی كسب كند وی را از هنرستان اخراج نماید . عشق و علاقه و استعداد و پشتكار او به زودی موجب می شود كه در هنرستان پذیرفته شود . ناگفته نماند كه داروغه در هنرستان موسیقی ملی در آغاز كار زیر نظر استاد حسینعلی ملاح به فراگیری ویولون می پردازد و چنانچه خود وی از زحمات و كوشش فراوانی كه استاد ملاح برای آموزش او متحمل شده یاد می كند و همواره خود را مدیون مراقبت ها و توجه آن استاد ارجمند می داند .

روزی اعلانی از طرف مسئولین هنرستان شده بود كه كلاس هایی جهت دوره عالی هنرستان دایر خواهد شد و در نتیجه جهت ثبت نام شاگرد می پذیرفتند در آن ایام یكی از شاگردانی كه جهت فراگیری دوره عالی آمده بودند ، اسدالله ملك نوازنده معروف بود كه در یكی از اتاق های هنرستان مشغول نواختن كمانچه بود كه داروغه را بی اختیار مفتون خود می كند و وی بلافاصله از اسدالله ملك خواهش می كند كه نواختن این ساز را به وی تعلیم دهد و مدت سه ماهی نزد ملك تعلیم می گیرد و از آن تاریخ كامران داروغه به نواختن كمانچه روی می آورد .
داروغه پس از فارغ التحصیل شدن از هنرستان به مدت دو سال به خدمت مقدس سربازی می رود و پس از پایان خدمت سربازی وارد دانشكده هنرهای زیبا كه رشته موسیقی هم جزو آن بود می شود . این دانشكده كه با همت استادانی مثل : دكتر نور علی خان برومند و دكتر داریوش صفوت دایر گردیده بود موسیقی ایرانی را در خدمت استاد برومند به مدت پنج سال فرا می گیرد و از دانشكده فارغ التحصیل می شود . كامران داروغه ، از سال 1345 به رادیو راه می یابد سپس به برنامه " گلها "توسط آقای ملاح راه یافت و در رادیو به نوازندگی ویولون و كمانچه می پردازد و پس از تاسیس تلویزیون ملی ایران به نوازندگی كمانچه به سرپرستی مرحوم مرتضی حنانه به عنوان موسیقی اصیل ایرانی مشغول می گردد و از سال 1355 به تكنوازی كمانچه می پردازد و حدود چهل تكنوازی انجام می دهد كه در آرشیو رادیو موجود و از بهترین های تكنوازی این ساز می باشد .

وی همیشه سعی داشت كه این ساز را بین جوان ها رواج دهد و تغییراتی از لحاظ تكنیك برای كمانچه به وجود آورد كه امید دارد با كمك شاگردانش ، كمانچه را كه یك ساز ملی و سنتی ایرانی است و از جهت تكنیك و وسعت صدا و واخوان های آوازی خیلی غنی و پربار است رواج و احیاء كند و معتقد است اگر كسی بخواهد ، پرباری و غنی بودن این ساز را بر مبنای واقعی آن درك كند بایستی حتما سفری به باكو داشته باشد تا به بیند آقای هابیل علی اف استاد كمانچه جهان چه كار می كند و چه می گویددرباره ساز كمانچه داروغه می گوید:"اگر كسی تكنیك این ساز را به دست آورد،كارهایی می شود روی آن پیاده كرد كه در ویولون امكان پذیر نیست.به هر حال حق كمانچه هنوز ادا نشده و باید آن هایی كه در موسیقی ادعایی دارند بیایند و این كارها را انجام دهند و مشوق جوانان باشند كه این ساز ملی و سنتی جای والای خود را از دست ندهد و ما هر وقت كه به خارج جهت شناساندن موسیقی اصیل و سنتی ایران مسافرت هایی داشتیم وقتی هنرمندان ما ویولون می زدند برای آن ها زیاد جالب نبود ولی هنگام گوش دادن به نوای كمانچه سراپا گوش می شدند و نوازنده را بسیار تشویق می كردند".
كامران داروغه ،كنسرت های فراوانی به نفع مؤسسات خیریه و فرهنگی نظیر:هلال احمر(شیر و خورشید)،انجمن نابینایان ، بیمارستان های مسلولین و دانشجویان بی بضاعت ترتیب داد و برای شناساندن موسیقی سنتی و ملی ایران ، مسافرت هایی از طرف رادیو تلویزیون به كشورهای: تركیه، آلمان ، فرانسه، ایتالیا ، افغانستان ، ژاپن، پاكستان، هندوستان، شوروی و درآمریكا رفتند....

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: